Drottinn, Guð hefndarinnar,
Guð hefndarinnar, birst þú í ljóma.
Rís þú upp, dómari jarðar,
endurgjald drembilátum breytni þeirra.
Hve lengi, Drottinn, mega guðlausir,
hve lengi mega guðlausir fagna?
Þeir ausa úr sér stóryrðum,
allir illvirkjar hreykja sér.
Þeir kremja lýð þinn, Drottinn,
kúga arfleifð þína,
drepa ekkjur og aðkomandi
og myrða munaðarlausa.
Þeir segja: „Drottinn sér þetta ekki,
Guð Jakobs tekur ekki eftir því.“
Takið eftir, þér hinir skilningslausu meðal lýðsins
og vitgrönnu, hvenær ætlið þér að vitkast?
Mun sá eigi heyra sem eyranu hefur plantað
og sá eigi sjá sem augað hefur til búið?
Skyldi sá ekki hegna sem agar þjóðirnar,
hann, sem kennir manninum visku?
Drottinn þekkir hugsanir manna,
veit að þær eru vindgustur einn.
Sæll er sá maður er þú agar, Drottinn,
og fræðir með lögmáli þínu
svo að hann njóti friðar á erfiðum dögum
uns hinum óguðlega verður grafin gröf.
Drottinn mun ekki hafna lýð sínum,
hann mun ekki yfirgefa arfleifð sína.
Réttlætið mun aftur ríkja í réttarfari
og allir hjartahreinir munu lúta því.
