Sálmur. Hvíldardagsljóð.
Gott er að lofa Drottin,
lofsyngja nafni þínu, þú Hinn hæsti,
að kunngjöra miskunn þína að morgni
og trúfesti þína um nætur
á tístrengjað hljóðfæri og hörpu
og við strengjaleik gígjunnar.
Þú gleður mig, Drottinn, með dáðum þínum,
ég fagna yfir verkum handa þinna.
Hversu mikil eru verk þín, Drottinn,
hversu djúpar hugsanir þínar.
Fávís maður skynjar það ekki
og heimskinginn skilur það ekki:
Þótt óguðlegir grói sem grasið
og allir illvirkjar blómstri
verða þeir upprættir um aldur og ævi
en þú, Drottinn, ert eilíflega upphafinn.
Því sjá, óvinir þínir, Drottinn,
því sjá, óvinir þínir farast
og allir illvirkjar tvístrast.
En þú hefur horn mitt hátt eins og á villinauti,
smyrð mig ferskri olíu.
Auga mitt lítur með gleði niður á fjandmenn mína,
eyra mitt heyrir með gleði um níðingana er rísa gegn mér.
Réttlátir dafna sem pálmi,
vaxa sem sedrustré á Líbanon,
þeir eru gróðursettir í húsi Drottins,
þeir blómgast í forgörðum Guðs vors,
bera ávöxt í hárri elli,
eru safaríkir og grænir,
og boða: „Drottinn er réttlátur,
hann er bjarg mitt, hjá honum er ekkert rangt til.“
