Guð, ver eigi hljóður,
ver eigi þögull, ó Guð, né aðgerðalaus.
Því sjá, óvinir þínir gera hark
og hatursmenn þínir reigja sig.
Þeir sitja á svikráðum við lýð þinn,
leggja á ráðin gegn þeim sem þú verndar.
Þeir segja: „Komið. Vér skulum afmá þá sem þjóð
svo að nafns Ísraels verði ekki framar minnst.“
Þeir voru einhuga um ráðagerð sína
og gerðu bandalag gegn þér:
Edómítar og Ísmaelítar,
Móabítar og Hagrítar,
Gebal og Ammón og Amalek,
Filistear ásamt Týrusbúum.
Assúr sameinast þeim einnig
og styður Lots niðja með armi sínum.
Farðu með þá eins og Midían,
eins og Sísera, eins og Jabín við Kísonlæk,
þeim var gereytt við Endór,
þeir urðu áburður á jörðina.
Farðu með leiðtoga þeirra eins og Óreb og Seeb,
alla höfðingja þeirra eins og Seba og Salmúna
sem sögðu: „Vér skulum vinna haglendi Guðs.“
Guð minn, ger þá sem skrælnaða þistla,
sem hálmleggi fyrir vindi.
Eins og eldur, sem brennir skóginn,
og logi, sem svíður fjöllin,
svo skaltu elta þá með ofviðri þínu,
skelfa þá með fellibyl þínum.
Lát andlit þeirra roðna af skömm
svo að þeir leiti nafns þíns, Drottinn.
Lát þá verða til skammar og skelfast um aldur,
lát þá tortímast með skömm
svo að þeir játi að þú, sem berð nafnið Drottinn,
þú einn ert Hinn hæsti yfir allri jörðinni.
