Niðjar Efraíms, vopnaðir boga,
flýðu á orrustudeginum.
Þeir héldu ekki sáttmála Guðs
og vildu ekki fylgja lögum hans,
gleymdu stórvirkjum Drottins
og máttarverkunum sem hann lét þá sjá.
Hann drýgði dáðir í augsýn feðra þeirra
í Egyptalandi, á Sóanvöllum.
Hann klauf hafið og leiddi þá yfir
og lét vatnið standa sem vegg.
Hann leiddi þá með skýi um daga
og um nætur með lýsandi eldi.
Hann klauf kletta í auðninni
og gaf þeim gnægð vatns eins og úr frumdjúpinu.
Hann lét læki spretta úr kletti,
vatnið streyma niður sem fljót.
Þó héldu þeir áfram að syndga gegn honum,
rísa í eyðimörkinni gegn Hinum hæsta.
Þeir freistuðu Guðs af ásetningi
með því að heimta mat að vild sinni.
Þeir mæltu gegn Guði og sögðu:
„Getur Guð búið borð í eyðimörkinni?
Víst laust hann klett svo að vatn flæddi út
og lækir spruttu fram
en getur hann einnig gefið oss brauð
og séð lýð sínum fyrir kjöti?“
