Þú barnið mitt, Tímóteus, ver styrkur í náðinni sem veitist í Kristi Jesú. Það sem þú heyrðir mig tala í margra votta viðurvist skalt þú fá í hendur trúum mönnum sem líka munu færir um að kenna öðrum.
Þú skalt og að þínu leyti illt þola eins og góður hermaður Krists Jesú. Enginn hermaður bendlar sig við önnur störf. Þá þóknast hann ekki þeim sem hefur tekið hann á mála. Sá sem keppir í íþróttum fær ekki sigursveiginn nema hann keppi löglega.
Bóndinn, sem erfiðar, á fyrstur að fá sinn hlut af uppskerunni.
Tak eftir því sem ég segi. Drottinn mun gefa þér skilning á öllu.
Minnst þú Jesú Krists, hans sem er risinn upp frá dauðum, af kyni Davíðs, eins og boðað er í fagnaðarerindi mínu. Fyrir það líð ég illt og það jafnvel að vera í fjötrum eins og illvirki. En orð Guðs verður ekki fjötrað.
Þess vegna þoli ég allt sakir hinna útvöldu til þess að einnig þeir hljóti hjálpræðið í Kristi Jesú. Það orð er satt:
Ef vér höfum dáið með honum,
þá munum vér og lifa með honum.
Ef vér erum staðföst,
þá munum vér og með honum ríkja.
Ef vér afneitum honum,
þá mun hann og afneita oss.
Þótt vér séum ótrú,
þá verður hann samt trúr,
því að ekki getur hann afneitað sjálfum sér.
Minn á þetta og heit á þá fyrir augliti Guðs að eiga ekki í orðastælum til einskis gagns, áheyrendum til falls. Legg kapp á að standast fyrir Guði sem verkamaður er ekki þarf að skammast sín og fer rétt með orð sannleikans.
Forðast þú vanheilagt hégómatal sem leiðir aðeins þá sem stunda það til aukins guðleysis. Fræðsla þeirra etur um sig eins og helbruni. Í hópi þeirra eru þeir Hýmeneus og Fíletus. Þeir hafa villst frá sannleikanum þar sem þeir segja upprisuna þegar um garð gengna og umhverfa trú sumra manna.
En Guðs styrki grundvöllur stendur, merktur þessum innsiglisorðum: „Drottinn þekkir sína,“ og: „Hver sá sem nefnir nafn Drottins haldi sér frá ranglæti.“