Eins og snjór um sumar eða regn um uppskeru,
svo illa á sæmd við heimskan mann.
Eins og spörfugl hlýtur að flögra og svala að fljúga,
eins er um óverðskuldaða formælingu,
hún verður ekki að áhrínsorðum.
Svipan hæfir hestinum og taumurinn asnanum
en vöndurinn baki heimskingjans.
Svaraðu ekki heimskingjanum eftir fíflsku hans
svo að þú verðir ekki honum jafn.
Svaraðu heimskingjanum eftir fíflsku hans,
annars heldur hann að hann sé vitur.
Sá fórnar fótum sínum og fær að súpa á ranglæti
sem sendir orð með heimskingja.
Eins og fótleggir hins lamaða hanga máttlausir,
svo fer spakmælum í munni heimskingjanna.
Þeim sem sýnir heimskum manni sæmd
fer eins og þeim er hnýtir stein í slöngvu.
Eins og þyrnir stingst í hönd á drukknum manni,
svo er spakmæli í munni heimskingjanna.
Eins og skytta sem skýtur á alla vegfarendur,
svo er sá sem ræður heimskingja eða vergangsmann til verka.
Eins og hundur sem snýr aftur til spýju sinnar,
svo er heimskingi sem endurtekur fíflsku sína.
Sjáir þú mann sem telur sig vitran,
þá á heimskinginn meiri von en hann.
Letinginn segir: „Óargadýr er úti fyrir,
ljón á torgunum.“
Hurðin snýst á hjörunum
og letinginn í hvílu sinni.
Latur maður dýfir hendinni ofan í skálina
en honum er um megn að bera hana upp að munninum.
Latur maður þykist vitrari en sjö
sem veita viturleg ráð.
