Þetta eru líka orðskviðir Salómons sem menn Hiskía Júdakonungs söfnuðu:
Guði er sæmd að dylja mál,
konungum sæmd að útkljá mál.
Eins og hæð himins og dýpt jarðar,
svo eru konungshjörtun órannsakanleg.
Sé sorinn tekinn úr silfrinu,
þá fær smiðurinn ker úr því.
Séu hinir ranglátu teknir burt frá augliti konungsins,
þá verður hásæti hans stöðugt í réttlæti.
Stærðu þig ekki frammi fyrir konunginum
og ætlaðu þér ekki stað stórmenna
því að betra er að menn segi við þig:
„Færðu þig hingað upp,“
en að menn niðurlægi þig frammi fyrir tignarmanni.
Hvað sem augu þín kunna að hafa séð,
vertu þá ekki of hvatur í málavafstur
því að hverjar verða lyktirnar
ef náungi þinn gerir þér minnkun?
Verðu rétt þinn gegn náunga þínum
en ljóstraðu ekki upp leyndarmálum annars manns
til þess að sá sem heyrir það átelji þig ekki
og þú fáir á þig varanlegt óorð.
Gullepli í silfurskálum,
svo eru vel valin orð.
Eins og gullhringur og skartgripur af skíru gulli,
svo er áminning viturs manns sem hlýtt er á.
Eins og snjósvali um uppskerutímann,
svo er áreiðanlegur sendiboði þeim sem sendir hann
því að hann hressir sál húsbónda síns.
