Nú var vígsluhátíðin í Jerúsalem og kominn vetur. Jesús gekk um í súlnagöngum Salómons í helgidóminum. Þá söfnuðust menn um hann og sögðu: „Hve lengi lætur þú okkur í óvissu? Ef þú ert Kristur, þá segðu okkur það berum orðum.“
Jesús svaraði þeim: „Ég hef sagt yður það en þér trúið ekki. Verkin, sem ég geri í nafni föður míns, vitna um mig en þér trúið ekki því að þér eruð ekki úr hópi sauða minna. Mínir sauðir heyra raust mína og ég þekki þá og þeir fylgja mér. Ég gef þeim eilíft líf og þeir skulu aldrei að eilífu glatast og enginn skal slíta þá úr hendi minni. Faðir minn, sem hefur gefið mér þá, er meiri en allir og enginn getur slitið þá úr hendi föðurins. Ég og faðirinn erum eitt.“
Menn tóku aftur upp steina til að grýta hann. Jesús mælti: „Ég hef sýnt yður mörg góð verk frá föður mínum. Fyrir hvert þeirra verka viljið þér grýta mig?“
Þeir svöruðu honum: „Við grýtum þig ekki fyrir góð verk heldur fyrir guðlast. Þú gerir sjálfan þig að Guði þótt þú sért aðeins maður.“
Jesús svaraði þeim: „Er ekki skrifað í lögmáli yðar: Ég hef sagt: Þér eruð guðir? – og ritningin verður ekki felld úr gildi. Ef lögmálið nefnir þá guði sem Guðs orð kom til segið þér þá við mig, sem faðirinn helgaði og sendi í heiminn, að ég guðlasti af því ég sagði: Ég er sonur Guðs? Ef ég vinn ekki verk föður míns skuluð þér ekki trúa mér en ef ég vinn þau þá trúið verkunum þótt þér trúið mér ekki svo að þér skiljið og vitið að faðirinn er í mér og ég í föðurnum.“
Nú reyndu þeir aftur að grípa hann en hann gekk úr greipum þeirra.
Jesús fór aftur burt yfir um Jórdan þangað sem Jóhannes hafði fyrrum verið að skíra og var þar um kyrrt. Margir komu til hans og sögðu: „Víst gerði Jóhannes ekkert tákn en allt er það satt sem hann sagði um þennan mann.“ Og þarna tóku margir trú á hann.
