Nú deildu Gyðingar hver við annan og sögðu: „Hvernig getur þessi maður gefið okkur líkama sinn að eta?“
Þá sagði Jesús við þá: „Sannlega, sannlega segi ég yður: Ef þér etið ekki hold Mannssonarins og drekkið blóð hans þá er ekki líf í yður. Sá sem etur hold mitt og drekkur blóð mitt hefur eilíft líf og ég reisi hann upp á efsta degi. Hold mitt er sönn fæða og blóð mitt er sannur drykkur. Sá sem etur hold mitt og drekkur blóð mitt er í mér og ég í honum. Eins og hinn lifandi faðir sendi mig og veitir mér líf, svo mun ég láta þann lifa sem mig etur. Þetta er það brauð sem niður steig af himni. Það er ekki eins og brauðið sem feðurnir átu enda dóu þeir. Sá sem etur þetta brauð mun lifa að eilífu.“
Þetta sagði hann þegar hann var að kenna í samkundunni í Kapernaúm.
Margir af lærisveinum hans, er á hlýddu, sögðu: „Þung er þessi ræða. Hver getur hlustað á hana?“
Jesús vissi með sjálfum sér að kurr var með lærisveinum hans út af þessu og sagði við þá: „Hneykslar þetta yður? En ef þér sæjuð Mannssoninn stíga upp þangað sem hann áður var? Það er andinn sem lífgar, maðurinn án hans megnar ekkert. Orðin sem ég hef talað til yðar, þau eru andi og þau eru líf. En hér á meðal eru nokkrir sem ekki trúa.“ Jesús vissi frá upphafi hverjir þeir voru sem trúðu ekki og hver sá var sem mundi svíkja hann. Og hann bætti við: „Vegna þess sagði ég við yður: Enginn getur komið til mín nema faðirinn veiti honum það.“
Upp úr þessu hurfu margir af lærisveinum hans frá og voru ekki framar með honum. Þá sagði Jesús við þá tólf: „Ætlið þið að fara líka?“
Símon Pétur svaraði honum: „Drottinn, til hvers ættum við að fara? Þú hefur orð eilífs lífs og við trúum og vitum að þú ert hinn heilagi Guðs.“
Jesús svaraði þeim: „Hef ég eigi sjálfur útvalið ykkur tólf? Þó er einn ykkar djöfull.“ En hann átti við Júdas, son Símonar Ískaríots, sem varð til að svíkja hann, einn þeirra tólf.
