Sá er situr í skjóli Hins hæsta
og dvelst í skugga Hins almáttka
segir við Drottin:
„Hæli mitt og háborg,
Guð minn, er ég trúi á.“
Hann frelsar þig úr snöru fuglarans,
frá drepsótt eyðingarinnar,
hann skýlir þér með fjöðrum sínum,
undir vængjum hans mátt þú hælis leita,
trúfesti hans er skjöldur og vígi.
Eigi þarft þú að óttast ógnir næturinnar
eða örina sem flýgur um daga,
drepsóttina sem læðist um í dimmunni
eða sýkina sem geisar um hádegið.
Þótt þúsund falli þér við hlið
og tíu þúsund þér til hægri handar
þá nær það ekki til þín.
Þú munt sjá með eigin augum,
horfa á hvernig óguðlegum er endurgoldið.
Þitt hæli er Drottinn,
þú hefur gert Hinn hæsta að athvarfi þínu.
Engin ógæfa hendir þig
og engin plága nálgast tjald þitt
því að þín vegna býður hann út englum sínum
til þess að gæta þín á öllum vegum þínum.
Þeir munu bera þig á höndum sér
svo að þú steytir ekki fót þinn við steini.
Þú munt stíga yfir ljón og nöðru,
troða fótum ungljón og dreka.
Þar sem hann er mér trúr bjarga ég honum,
ég vernda hann því að hann þekkir nafn mitt.
Ákalli hann mig mun ég bænheyra hann,
ég er hjá honum í neyðinni,
ég frelsa hann og geri hann vegsamlegan.
Ég metta hann með fjöld lífdaga
og læt hann sjá hjálpræði mitt.
