En ég hrópa til þín, Drottinn,
bæn mín berst þér að morgni.
Hví útskúfar þú mér, Drottinn,
og hylur auglit þitt fyrir mér?
Ég var beygður og í dauðans greipum allt frá æsku,
áþján þín hvílir á mér, ég er örmagna orðinn.
Glóandi heift þín gengur yfir mig,
ógnir þínar gera út af við mig,
þær umlykja mig eins og vötn allan liðlangan daginn,
þrengja að mér úr öllum áttum.
Þú hefur gert vini mína og vandamenn fráhverfa mér,
myrkrið er minn nánasti vinur.
