Drottinn, Guð hjálpræðis míns,
ég hrópa til þín um daga,
um nætur er ég frammi fyrir þér,
lát bæn mína koma fyrir þig,
hneig eyra þitt að kveini mínu.
Ég er mettur af böli,
líf mitt nálægist hel,
ég er talinn með þeim sem gengnir eru til grafar,
ég er sem magnþrota maður.
Mér er fengin hvíla meðal dauðra,
eins og meðal fallinna sem liggja í gröf
og þú minnist ekki framar
því að þeir eru hrifnir burt úr hendi þinni.
Þú hefur lagt mig í dýpstu gröf,
í myrkasta djúpið.
Heift þín hvílir þungt á mér
og allir boðar þínir skella á mér. (Sela)
Þú hefur fjarlægt vini mína frá mér,
gert mig að viðurstyggð í augum þeirra.
Ég er lokaður inni og kemst ekki út,
augu mín eru döpruð af harmi.
Ég ákalla þig, Drottinn, dag hvern,
lyfti höndum mínum til þín.
Gerir þú furðuverk vegna framliðinna
eða rísa skuggarnir á fætur til að lofa þig? (Sela)
Er sagt frá miskunn þinni í gröfinni,
frá trúfesti þinni í helju?
Birtist undramáttur þinn í myrkrinu
og réttlæti þitt í landi gleymskunnar?
