Vissulega er Guð góður við Ísrael,
við þá sem hjartahreinir eru.
En við lá að mér skrikaði fótur,
litlu munaði að ég hrasaði
þar sem ég öfundaði oflátungana
þegar ég sá velgengni hinna guðlausu.
Þeir líða engar kvalir,
eru líkamlega hraustir og vel á sig komnir,
þeir hafa ekki áhyggjur eins og annað fólk,
verða ekki fyrir áföllum eins og aðrir menn.
Hrokinn er því hálsmen þeirra,
þeir eru sveipaðir ofríki eins og skikkju.
Frá mörhjarta kemur misgjörð þeirra,
hugur þeirra er þrunginn illum áformum.
Þeir spotta og lasta,
af yfirlæti hóta þeir kúgun,
þeir gapa upp í himininn
og tungan veður yfir jörðina.
Því snýr fólk sér til þeirra
og drekkur í sig orð þeirra.
Þeir segja: „Hvað ætli Guð taki eftir þessu?
Veit Hinn hæsti nokkuð?“
Sjá, þannig eru þeir guðlausu,
ætíð áhyggjulausir og safna auðæfum.
