Guð, lát þér þóknast að frelsa mig,
Drottinn, skunda mér til hjálpar.
Lát þá verða til skammar og hljóta kinnroða
er sitja um líf mitt,
lát þá hverfa aftur með skömm
er óska mér ógæfu.
Lát þá hörfa undan sakir smánar sinnar
er hrópa háð og spé.
En allir sem leita þín skulu gleðjast og fagna yfir þér.
Þeir er unna hjálpræði þínu skulu sífellt segja:
„Vegsamaður sé Guð.“
Ég er hrjáður og snauður,
hraða þér til mín, ó Guð.
Þú ert fulltingi mitt og frelsari,
tef eigi, Drottinn.
