Fagna mjög, dóttirin Síon,
lát gleðilátum, dóttirin Jerúsalem.
Sjá, konungur þinn kemur til þín.
Réttlátur er hann og sigursæll,
lítillátur og ríður asna,
ungum ösnufola.
Hann útrýmir hervögnum úr Efraím
og víghestum úr Jerúsalem.
Öllum herbogum verður eytt.
Hann mun boða þjóðunum frið
og ríki hans mun ná frá hafi til hafs
og frá Fljótinu til endimarka jarðar.
En vegna blóðs sáttmála þíns
læt ég fanga þína lausa
úr gryfjunni vatnslausu.
Snúið aftur til vígisins trausta,
þér vongóðu bandingjar.
Í dag er boðað:
Ég endurgeld þér tvöfalt.
Ég spenni Júda eins og boga,
fylli Efraím sem örvamæli,
vek upp syni þína, Síon,
gegn Javans niðjum
og geri úr þér sverð í garps hendi.
Yfir þeim birtist Drottinn,
örvar hans fljúga sem eldingar.
Drottinn Guð þeytir hornið,
hann fer með fellibyljum Suðurlandsins.
Drottinn allsherjar verður þeim skjöldur.
Þeir munu sigra þá og troða slöngvusteina þeirra undir fótum,
þeir drekka og hafa hátt sem drukknir menn,
flóa yfir eins og fórnarskálar,
dreyrastokknir sem altarishorn.
Á þeim degi mun Drottinn, Guð þeirra, bjarga þeim
sem hjörð þjóðar sinnar
því að þeir eru sem glitrandi krúnusteinar yfir landi hans.
Hvílíkt er ágæti þess, hvílík fegurð þess.
Kornið fjörgar æskumenn
og vínið yngismeyjar.
