Þeir fara til faríseanna með manninn sem áður var blindur. En þá var hvíldardagur þegar Jesús bjó til leðjuna og opnaði augu hans. Farísearnir spurðu hann nú líka hvernig hann hefði fengið sjónina. Hann svaraði þeim: „Hann lagði leðju á augu mín, ég þvoði mér og nú sé ég.“
Þá sögðu nokkrir farísear: „Þessi maður er ekki frá Guði fyrst hann heldur ekki hvíldardaginn.“
Aðrir sögðu: „Hvernig getur syndugur maður gert þvílík tákn?“ Og ágreiningur varð með þeim.
Þá segja þeir aftur við hinn blinda: „Hvað segir þú um hann fyrst hann opnaði augu þín?“
Hann sagði: „Hann er spámaður.“
Farísearnir trúðu því ekki að hann hefði verið blindur og fengið sjón fyrr en þeir kölluðu á foreldra hans og spurðu þá: „Er þetta sonur ykkar sem þið segið að hafi fæðst blindur? Hvernig er hann þá orðinn sjáandi?“
Foreldrar hans svöruðu: „Við vitum að þessi maður er sonur okkar og að hann fæddist blindur. En við vitum hvorki hvernig hann er nú orðinn sjáandi né hver læknaði hann. Spyrjið hann sjálfan. Hann hefur aldur til. Hann getur svarað fyrir sig.“ Þetta sögðu foreldrar hans af ótta við ráðamenn Gyðinga því að þeir höfðu þegar samþykkt að sá skyldi samkundurækur sem játaði að Jesús væri Kristur. Vegna þessa sögðu foreldrar hans: „Hann hefur aldur til, spyrjið hann sjálfan.“
