Þú reifst upp vínvið í Egyptalandi,
stökktir burt þjóðum og gróðursettir hann,
þú rýmdir til fyrir honum,
hann festi rætur og fyllti landið.
Fjöllin huldust í skugga hans
og sedrustré Guðs af greinum hans.
Hann breiddi út álmur sínar til hafsins
og teinunga sína til fljótsins.
Hví braustu varnarvegginn um hann
svo að allir vegfarendur gátu tínt ávextina?
Skógargeltir nöguðu hann
og dýr merkurinnar bitu hann.
Guð hersveitanna, snúðu aftur,
lít af himni ofan og sjá,
verndaðu þennan vínvið,
þennan teinung sem hægri hönd þín gróðursetti.
Þeir brenndu hann og hjuggu,
lát þá farast fyrir ógnandi augliti þínu.
Hönd þín hvíli yfir manninum þér til hægri handar,
mannssyninum sem óx að styrk hjá þér.
En vér munum ekki víkja frá þér.
Gef oss líf og vér munum ákalla nafn þitt.
Drottinn, Guð hersveitanna, reis oss að nýju,
lát ásjónu þína lýsa, að vér frelsumst.
