Þér voldugu, talið þér í sannleika það sem rétt er?
Dæmið þér mennina af sanngirni?
Nei, allir aðhafist þér ranglæti á jörðu,
hendur yðar deila út ofbeldi.
Guðlausir menn villast allt frá fæðingu,
lygarar fara villir vegar frá móðurskauti.
Þeir eru eitraðir sem slanga,
eins og heyrnarlaus eiturnaðra
sem lokar eyrum sínum
og hlustar ekki á rödd slöngutemjarans,
hins slungna töframanns.
Guð, brjóttu tennurnar í munni þeirra,
mölvaðu vígtennur ljónanna, Drottinn,
láttu þá renna í sundur eins og vatn sem seytlar burt,
skrælna eins og gras á vegi,
eins og snigil sem leysist upp í slím,
andvana fætt barn sem aldrei sér sólina.
Áður en þyrnar þeirra vaxa saman í runna
feykir hann þeim burt eins og þistlum og illgresi.
Hinn réttláti mun fagna
þegar hann sér hefndina,
hann mun lauga fætur sína í blóði hinna óguðlegu.
Þá munu menn segja: „Hinn réttláti hlýtur umbun,
til er Guð sem dæmir á jörðinni.“
