Til söngstjórans. Lag: Dúfan í fjarlægum eikilundi.
Miktam eftir Davíð þá er Filistear gripu hann í Gat.
Ver mér náðugur, Guð, því að menn ofsækja mig,
allan daginn þrengja bardagamenn að mér.
Fjandmenn mínir ofsækja mig allan daginn,
margir berjast gegn mér af ofstopa.
Þegar ég hræðist set ég traust mitt á þig.
Með Guðs hjálp lofa ég orð hans.
Ég treysti Guði, ég óttast eigi,
hvað geta dauðlegir menn gert mér?
Allan daginn spilla þeir málstað mínum,
allt það er þeir hafa hugsað gegn mér er til ills.
Þeir gera samsæri, sitja um mig,
þeir gefa gætur að ferðum mínum
því að þeir sækjast eftir lífi mínu.
Eiga þeir að sleppa þrátt fyrir illsku sína?
Guð, steyp þjóðunum í reiði þinni.
Þú hefur talið hrakninga mína,
safnað tárum mínum í sjóð þinn,
þau eru rituð í bók þína.
Þannig munu óvinir mínir hörfa undan er ég hrópa.
Þá veit ég að Guð er með mér.
Með Guðs hjálp lofa ég orð hans,
með hjálp Drottins lofa ég orð hans.
Ég treysti Guði, ég óttast ekki,
hvað geta mennirnir gert mér?
Á mér hvíla heit við þig, Guð,
ég mun efna þau með þakkarfórn til þín
því að þú frelsaðir sál mína frá dauða
og fætur mína frá hrösun
svo að ég megi ganga frammi fyrir Guði í ljósi lífsins.
