Til söngstjórans. Maskíl eftir Davíð, þá er Dóeg Edómíti kom og sagði Sál frá og mælti til hans: „Davíð er kominn í hús Ahímeleks.“
Hví stærir þú þig af illskunni, harðstjóri?
Miskunn Guðs varir allan daginn.
Sífellt bruggar þú launráð,
tunga þín er eins og beittur hnífur, klækjarefur.
Þú elskar illt meira en gott,
lygi fremur en sannleika, (Sela)
þú hefur mætur á skaðræðisorðum,
þú fláráða tunga.
En Guð mun tortíma þér með öllu,
hann mun grípa þig, varpa þér út úr tjaldi þínu
og uppræta þig úr landi lifenda. (Sela)
Réttlátir munu sjá þetta og skelfast,
þeir munu skopast að honum:
„Þetta er maður sem leitaði ekki hælis hjá Guði
heldur treysti á auðsæld sína
og þrjóskaðist í illsku sinni.“
En ég er sem grænt olíutré í húsi Guðs,
treysti á náð Guðs um aldur og ævi.
Ég vil vegsama þig að eilífu fyrir það sem þú gerðir.
Frammi fyrir þeim sem treysta þér
set ég von mína á gæskuríkt nafn þitt.
