En nú hefur þú hafnað oss og niðurlægt,
þú fórst ekki út með hersveitum vorum.
Þú lést oss hörfa undan óvinum
og hatursmenn vorir taka herfang.
Þú fórst með oss eins og sláturfé
og tvístraðir oss meðal þjóðanna,
þú seldir lýð þinn fyrir gjafverð
og barst ekkert úr býtum.
Þú lést nágranna vora smána oss,
þá sem umhverfis búa hafa oss að háði og spotti.
Þú gerðir afdrif vor að orðtaki meðal þjóðanna,
lést þjóðirnar hrista höfuðið yfir oss.
Stöðugt stendur smán mín mér fyrir sjónum,
andlit mitt er hulið skömm
vegna orða þeirra sem hæða mig og lasta
frammi fyrir hefnigjörnum óvini.
Allt þetta er yfir oss komið,
þó höfðum vér ekki gleymt þér
og ekki rofið sáttmála þinn.
Hjarta vort hefur hvorki vikið frá þér
né skref vor beygt út af vegi þínum,
samt hefur þú brotið oss niður,
þar sem sjakalarnir hafast við,
og hulið oss niðamyrkri.
Hefðum vér gleymt nafni Guðs vors
og hafið upp hendur til framandi guðs,
hefði Guð þá ekki orðið þess áskynja,
hann sem þekkir leyndarmál hjartans?
Það er þín vegna að vér erum stöðugt felldir,
að vér erum metnir sem sláturfé.
Vakna! Hví sefur þú, Drottinn?
Rís upp, útskúfa oss eigi um aldur.
Hví hylur þú auglit þitt,
gleymir neyð vorri og þrengingu?
Sál vor er beygð í duftið,
líkaminn loðir við jörðu.
Rís upp, veit oss lið,
frelsa oss sakir miskunnar þinnar.