Þá stóð upp allur skarinn og færði Jesú fyrir Pílatus. Þeir tóku að ákæra hann og sögðu: „Við höfum komist að raun um að þessi maður leiðir þjóð okkar afvega, hann bannar að gjalda keisaranum skatt og segist sjálfur vera Kristur, konungur.“
Pílatus spurði hann þá: „Ert þú konungur Gyðinga?“
Jesús svaraði: „Það eru þín orð.“
Pílatus sagði við æðstu prestana og fólkið: „Enga sök finn ég hjá þessum manni.“
En þeir urðu því ákafari og sögðu: „Hann æsir upp lýðinn með því sem hann kennir í allri Júdeu, hann byrjaði í Galíleu og er nú kominn hingað.“
Þegar Pílatus heyrði þetta spurði hann hvort maðurinn væri Galílei. Og er hann varð þess vís að hann var úr umdæmi Heródesar sendi hann hann til Heródesar er þá var og í Jerúsalem á þeim dögum.
En Heródes varð næsta glaður er hann sá Jesú því hann hafði lengi langað að sjá hann þar eð hann hafði heyrt frá honum sagt. Vænti hann nú að sjá hann gera eitthvert tákn. Hann spurði Jesú á marga vegu en hann svaraði honum engu. Æðstu prestarnir og fræðimennirnir stóðu þar og ásökuðu hann harðlega. En Heródes óvirti hann og spottaði ásamt hermönnum sínum, lagði yfir hann skínandi klæði og sendi hann aftur til Pílatusar. Á þeim degi urðu þeir Heródes og Pílatus vinir en áður var fjandskapur með þeim.
Pílatus kallaði nú saman æðstu prestana, höfðingjana og fólkið og mælti: „Þið hafið fært mér þennan mann og sagt hann leiða fólkið afvega. Nú hef ég yfirheyrt manninn í ykkar viðurvist en enga þá sök fundið hjá honum er þið ákærið hann um. Ekki heldur Heródes því hann sendi hann aftur til okkar. Ljóst er að hann hefur ekkert það drýgt er dauða sé vert. Ætla ég því að hirta hann og láta lausan.“ [ En skylt var honum að gefa þeim lausan einn bandingja á hverri hátíð.]
