Í þá daga var enginn konungur í Ísrael og í þá daga voru niðjar Dans enn að leita sér að arfleifð til búsetu því að þeim hafði ekki enn hlotnast nein arfleifð meðal ættkvísla Ísraels. Niðjar Dans sendu þá fimm hrausta menn af ætt sinni og úr sínum hópi frá Sorea og Estaól til þess að kanna landið og rannsaka það og sögðu við þá: „Farið og rannsakið landið.“ Og þeir komu upp í Efraímsfjöll, til húss Míka, og voru þar um nætursakir. Þegar þeir voru staddir hjá húsi Míka þekktu þeir unga Levítann á málfari hans og spurðu hann: „Hver hefur flutt þig hingað? Hvað hefst þú hér að og hvernig er vist þín hér?“ Og hann sagði við þá: „Eitt og annað hefur Míka gert fyrir mig. Hann réð mig til starfa og gerðist ég prestur hans.“ Þá sögðu þeir við hann: „Gakk þú til frétta við Guð svo að við fáum að vita hvort för sú lánist sem við hyggjumst nú fara.“ Presturinn svaraði þeim: „Farið heilir. Förin, sem þið eruð að leggja í, er Drottni þóknanleg.“
Síðan fóru mennirnir fimm leiðar sinnar og komu til Laís og sáu þeir að fólkið, sem þar bjó, var áhyggjulaust að hætti Sídoninga, öruggt og óhult, að ekkert yfirvald var mönnum til ama þar í landi og að þeir voru einnig langt frá Sídoningum og höfðu engin samskipti við neinn. Og þeir komu til bræðra sinna í Sorea og Estaól. Og bræður þeirra sögðu við þá: „Hvað er ykkur á höndum?“ Þeir svöruðu: „Komið, við skulum halda gegn þeim því að við höfum séð landið og það er mjög gott. Og þið hafist ekki að. Frestið því ekki að leggja af stað í þessa ferð til þess að taka landið til eignar. Þegar þið komið þangað munuð þið hitta fyrir ugglaust fólk og landið er víðáttumikið. Guð hefur fengið ykkur það í hendur, land þar sem ekki skortir neitt það sem til er á jörðinni.“
Þá fóru af stað frá Sorea og Estaól sex hundruð niðjar Dans, búnir vopnum. Héldu þeir norður eftir og settu upp herbúðir sínar í Kirjat Jearím í Júda. Vegna þess er sá staður kallaður Herbúðir Dans fram á þennan dag og er hann fyrir vestan Kirjat Jearím. Þaðan fóru þeir yfir til Efraímsfjalla og komu til húss Míka.
Þá tóku mennirnir fimm til máls, þeir sem farið höfðu til Laís til þess að kanna landið, og sögðu við félaga sína: „Vitið þið að í þessum húsum er hökullíkneski, húsgoð, skurðlíkneski og steypt líkneski? Hyggið nú að hvað þið eigið að gera.“ Og þeir sveigðu af leið þangað og komu í hús Levítans unga, í hús Míka, og spurðu hvernig honum liði. Sex hundruð niðjar Dans stóðu vopnum búnir fyrir utan hliðið en mennirnir fimm, sem farið höfðu að kanna landið, fóru þangað upp eftir, tóku skurðlíkneskið, hökullíkneskið, húsgoðin og steypta líkneskið. En presturinn stóð fyrir utan hliðið ásamt mönnunum sex hundruð, vopnbúnum. Þegar þeir voru komnir inn í hús Míka tóku þeir skurðlíkneskið, hökullíkneskið, húsgoðin og steypta líkneskið. En presturinn sagði við þá: „Hvað eruð þið að gera?“ Þeir svöruðu honum: „Þegi þú. Leggðu hönd þína á munn þér, komdu með okkur og vertu okkur faðir og prestur. Er þér betra að vera heimilisprestur eins manns en að vera prestur hjá ættkvísl og kynþætti í Ísrael?“ Prestur tók þessu feginsamlega, tók hökullíkneskið, húsgoðin og skurðlíkneskið og slóst í för með mönnunum.
