8 Þá bað Manóa Drottin og sagði: „Æ, herra, láttu guðsmanninn, sem þú sendir, koma til okkar aftur svo að hann geti kennt okkur hvernig við eigum að fara með sveininn sem á að fæðast.“ 9 Guð heyrði bæn Manóa og engill Guðs kom aftur til konunnar. Var hún þá stödd úti á víðavangi og Manóa maður hennar var ekki hjá henni. 10 Þá hljóp konan sem skjótast til manns síns og sagði við hann: „Maðurinn, sem kom til mín um daginn, hefur birst mér.“ 11 Þá reis Manóa upp og fór á eftir konu sinni. Hann kom til mannsins og sagði við hann: „Ert þú maðurinn sem talaðir við konuna?“ Hann svaraði: „Já.“ 12 Þá sagði Manóa: „Ef það kemur fram sem þú hefur sagt, hvernig á þá að fara með sveininn og hvað á hann að gera?“ 13 Engill Drottins sagði við Manóa: „Konan skal forðast allt það sem ég hef sagt henni. 14 Hún skal ekkert það snæða er af vínviði kemur, hvorki drekka vín né áfengan drykk, og ekki leggja sér neitt óhreint til munns. Hún skal gæta alls þess sem ég hef boðið henni.“
15 Þá sagði Manóa við engil Drottins: „Leyfðu okkur að tefja þig stundarkorn svo að við getum eldað handa þér kiðling.“ 16 En engill Drottins sagði við Manóa: „Þótt þú fáir mig til að tefja snæði ég samt ekki af mat þínum en viljir þú útbúa brennifórn skaltu færa Drottni hana.“ 17 En Manóa vissi ekki að þetta var engill Drottins. Þá sagði Manóa við engil Drottins: „Hvert er nafn þitt? Rætist orð þín munum við tigna þig.“ 18 Engill Drottins svaraði honum: „Hví spyrð þú mig að nafni? Nafn mitt er undursamlegt.“
