Sókn og vörn
1 Fimm dögum síðar fór Ananías æðsti prestur ofan þangað og með honum nokkrir öldungar og Tertúllus nokkur málafærslumaður. Þeir báru sakir á Pál fyrir landstjóranum. 2 Hann var nú kallaður fyrir en Tertúllus hóf málsóknina og sagði:
„Fyrir þitt tilstilli, göfugi Felix, sitjum við í góðum friði og þjóð vor hefur sakir þinnar forsjár öðlast umbætur í öllum greinum og alls staðar. 3 Þetta viðurkennum við mjög þakksamlega. 4 En svo að ég tefji þig sem minnst bið ég að þú af mildi þinni viljir hlýða á okkur litla hríð. 5 Við höfum komist að raun um að maður þessi er skaðræði, kveikir ófrið með öllum Gyðingum um víða veröld og er forsprakki villuflokks nasarea. 6 Hann reyndi meira að segja að vanhelga musterið og þá tókum við hann höndum.[ 8 Með því að yfirheyra hann getur þú sjálfur gengið úr skugga um öll sakarefni okkar gegn honum.“ 9 Gyðingarnir tóku undir sakargiftirnar og kváðu þetta rétt vera.
10 Landstjórinn benti þá Páli að taka til máls. Hann sagði:
„Kunnugt er mér um að þú hefur verið dómari þessarar þjóðar í mörg ár. Mun ég því ótrauður verja mál mitt. 11 Þú getur og gengið úr skugga um að ekki eru nema tólf dagar síðan ég kom upp til Jerúsalem að biðjast fyrir. 12 Og enginn hefur staðið mig að því að vera að stæla við neinn eða æsa fólk til óspekta, hvorki í samkunduhúsunum né neins staðar í borginni. 13 Þeir geta ekki heldur sannað þér það sem þeir nú kæra mig um. 14 Hitt skal ég játa þér, að ég þjóna Guði feðra vorra samkvæmt veginum, sem þeir kalla villu, og trúi öllu því sem skrifað stendur í lögmálinu og spámönnunum. 15 Og þá von hef ég til Guðs, sem þeir og sjálfir hafa, að upp muni rísa bæði réttlátir og ranglátir. 16 Því tem ég mér og sjálfur að hafa jafnan hreina samvisku fyrir Guði og mönnum.
17 Eftir margra ára fjarveru kom ég til að færa fólki mínu ölmusugjafir og bera fram fórnir. 18 Þetta var ég að gera í helgidóminum og hafði látið hreinsast og enginn var þá mannsöfnuður né uppþot þegar menn komu að mér. 19 Þar voru Gyðingar nokkrir frá Asíu. Þeir hefðu átt að koma fyrir þig og bera fram kæru hefðu þeir fundið mér eitthvað til saka. 20 Annars skulu þessir sem hér eru segja til hvað saknæmt þeir fundu þegar ég stóð fyrir ráðinu. 21 Nema það sé þetta eina sem ég hrópaði þegar ég stóð meðal þeirra: Fyrir upprisu dauðra er ég í dag lögsóttur frammi fyrir ykkur.“