23 Í þann tíma urðu miklar æsingar út af veginum.[ 24 Demetríus hét maður og var silfursmiður. Hann bjó til eftirlíkingar úr silfri af musteri Artemisar og veitti smiðum eigi litla atvinnu. 25 Hann stefndi þeim saman og öðrum sem að slíku unnu og sagði: „Góðir menn, þið vitið að velmegun okkar hvílir á þessari atvinnu. 26 Og þið sjáið og heyrið að Páll þessi hefur með fortölum sínum snúið fjölda fólks, ekki einungis í Efesus heldur nær um gervalla Asíu. Hann segir að eigi séu það neinir guðir sem með höndum eru gerðir. 27 Nú horfir þetta ekki einungis iðn okkar til smánar heldur einnig til þess að helgidómur hinnar miklu gyðju, Artemisar, verði einskis virtur og að hún, sem öll Asía og heimsbyggðin dýrkar, verði svipt tign sinni.“
28 Er þeir heyrðu þetta urðu þeir afar reiðir og æptu: „Mikil er Artemis Efesusmanna!“ 29 Og öll borgin komst í uppnám, menn þustu hver um annan til leikvangsins og þrifu með sér þá Gajus og Aristarkus, förunauta Páls úr Makedóníu. 30 En er Páll vildi ganga inn í mannþröngina leyfðu lærisveinarnir honum það ekki. 31 Nokkrir höfðingjar skattlandsins, sem voru vinir hans, sendu einnig til hans og báðu hann að hætta sér ekki inn á leikvanginn. 32 Menn hrópuðu nú sitt hver því að mannsöfnuðurinn var í uppnámi og vissu fæstir hvers vegna þeir voru saman komnir. 33 Nokkrir í mannþrönginni töldu það vera vegna Alexanders því að Gyðingar ýttu honum fram en Alexander benti til hljóðs með hendinni og vildi verja mál sitt fyrir fólkinu. 34 Þegar menn urðu þess vísir að hann var Gyðingur lustu allir upp einu ópi og hrópuðu nærfellt tvær stundir: „Mikil er Artemis Efesusmanna!“
35 En borgarritarinn gat sefað fólkið og mælti: „Efesusmenn, hver er sá maður að hann viti ekki að borg Efesusmanna geymir musteri hinnar miklu Artemisar og steininn helga af himni? 36 Þar sem enginn má gegn því mæla ber ykkur að vera stilltir og hrapa ekki að neinu. 37 Þið hafið dregið þessa menn hingað þótt þeir hafi hvorki framið helgispjöll né lastmælt gyðju okkar. 38 Eigi nú Demetríus og smiðirnir, sem honum fylgja, sökótt við nokkurn þá eru þingdagar haldnir og til eru landstjórar. Þar geta menn borið upp mál sín. 39En ef þið hafið annars að krefja má gera út um það á löglegu þingi. 40 Við eigum á hættu að verða sakaðir um uppreisn fyrir þetta í dag og getum ekki bent á neitt tilefni sem gæti afsakað slík ólæti.“ Að svo mæltu lét hann mannsöfnuðinn fara.
