1Gott mannorð er dýrmætara en mikill auður,
vinsældir eru betri en silfur og gull.
2Ríkur og fátækur mætast
en Drottinn skapaði báða.
3Vitur maður sér ógæfuna og felur sig
en einfeldningarnir halda áfram og gjalda þess.
4Laun auðmýktar og ótta Drottins
eru auður, sæmd og líf.
5Þyrnar og snörur eru á vegi hinna fláráðu,
sá sem annt er um líf sitt forðast þá.
6Fræð hinn unga um veginn sem hann á að halda
og á gamals aldri mun hann ekki af honum víkja.
7Ríkur maður drottnar yfir fátækum
og lánþeginn verður þræll lánardrottins síns.
8Sá sem sáir ranglæti uppsker ógæfu,
sproti heiftar hans verður að engu.
9Hinn örláta munu menn blessa
því að hann gefur hinum fátæka af brauði sínu.
10Rektu spottarann burt, þá hverfur deilan
og þá linnir þrætu og smán.
11Sá sem ástundar hreinleika hjartans
vinnur hylli konungs með geðfelldum orðum vara sinna.
12Augu Drottins gæta viskunnar
en orðum svikarans kollvarpar hann.
13Letinginn segir: „Ljón er úti fyrir,
ég verð drepinn fari ég út.“
14Djúp gröf er munnur framandi kvenna, [
sá sem verður fyrir reiði Drottins fellur í hana.
15Setjist heimskan að í hjarta sveinsins,
þá mun vöndur agans reka hana þaðan.
16Að kúga fátækan sér til ávinnings
er eins og að gefa ríkum manni;
hvort tveggja verður til þess eins að gera mann snauðan.
