10Farið til eyja Kitta og litist um
eða sendið til Kedars og spyrjist rækilega fyrir,
gangið úr skugga um
hvort annað eins hafi nokkru sinni átt sér stað.
11Hefur nokkur þjóð skipt um guði
þótt þeir væru engir guðir?
En þjóð mín hefur látið vegsemd sína
fyrir það sem ekkert er.
12Hryllið yður, himnar, titrið og nötrið, segir Drottinn,
13því að þjóð mín hefur gert tvennt illt:
Hún hefur yfirgefið mig,
uppsprettu lifandi vatns,
og grafið sér brunna,
sprungna brunna sem ekki halda vatni.
14Er Ísrael ánauðugur?
Er hann þrælborinn í húsi eiganda síns?
Hvers vegna hefur hann orðið bráð
15sem ljón grenjuðu yfir og öskruðu gegn?
Land hans var lagt í eyði,
borgir hans brenndar og yfirgefnar.
16Jafnvel menn frá Nóf og Takpanes
munu raka á þér hvirfilinn.
17Hefurðu ekki bakað þér þetta allt
með því að yfirgefa Drottin, Guð þinn,
er hann leiddi þig á veginum?
18Hvaða ávinning hefurðu af því
að fara til Egyptalands og drekka vatn úr Níl?
Hvað hefurðu upp úr því
að fara til Assýríu og drekka vatn úr Efrat?
19Illska þín mun aga þig
og fráhvarf þitt refsa þér.
Játa og ger þér ljóst
að þú líður böl og kvelst
af því að þú sveikst Drottin, Guð þinn,
og óttaðist mig ekki, segir Drottinn, Guð hersveitanna.

Hjáguðadýrkun

20Fyrir löngu braust þú af þér okið
og sleist af þér fjötrana.
Þú sagðir: „Ég vil ekki vera þræll.“
En á hverjum háum hól, undir hverju grænu tré,
lagðist þú og hóraðist.
21Þegar ég gróðursetti þig
varstu gæðavínviður,
hver græðlingur var af úrvalskyni.
Hvernig gastu breyst í illgresi, úrkynjaðan vínvið?
22 Þótt þú þvægir þér með lút
og sparaðir ekki sápuna
verður synd þín óafmáanlegur blettur fyrir augum mér,
segir Drottinn, Guð.
23 Hvernig getur þú sagt: „Ég hef ekki saurgað mig,
ég hef ekki elt Baalana.“
Hyggðu að hegðun þinni í dalnum,
viðurkenndu hvað þú hefur gert.
Þú ert léttfætt úlfaldahryssa sem rásar um,
24 stekkur síðan út í eyðimörkina
og frýsar af frygð.
Hver getur hamið losta hennar?
Þeir sem sækjast eftir henni þurfa ekki að þreyta sig,
þeir ganga að henni vísri á gangmálum.
25 Hlífðu fæti þínum svo að þú gangir ekki af þér skóinn,
hlífðu kverkunum við þorsta.
En þú segir: „Nei, það er til einskis.
Ég laðast að þeim sem eru framandi og fylgi þeim.“
26 Eins og þjófur skammast sín þegar hann er staðinn að verki
hljóta þeir sem eru af ætt Ísraels að skammast sín,
þeir, konungar þeirra og embættismenn,
prestar þeirra og spámenn.
27 Þeir segja við trédrumb: „Þú ert faðir minn,“
og við steininn: „Þú hefur fætt mig.“
Þeir snúa við mér baki,
ekki andlitinu.
En þegar þeir eru í nauðum staddir segja þeir:
„Rís upp og hjálpa oss.“
28 Hvar eru guðir þínir sem þú sjálfur hefur gert þér?
Þeir skulu rísa upp þegar þú ert í nauðum staddur
og hjálpa þér ef þeir geta.
Því að guðir þínir, Júda,
eru jafnmargir og borgir þínar.