Fyrirheitið og Abraham

13 Það var ekki vegna hlýðni við lögmálið að Abraham og niðjar hans fengu fyrirheitið um að erfa heiminn heldur vegna þeirrar trúar sem réttlætir. 14 Ef erfingjar hans eru þeir einir sem lögmálið halda er sú trú gerð að engu og fyrirheitið verður marklaust. 15 Því lögmálið vekur reiði en þar sem ekkert lögmál er þar eru ekki heldur lögmálsbrot.
16 Því er fyrirheitið bundið við trúna að það er gefið af náð og á að gilda fyrir alla niðja Abrahams, ekki fyrir þá eina sem hafa lögmálið heldur og fyrir þá sem trúa á Guð á sama hátt og hann. 17 Hann er faðir okkar allra eins og skrifað stendur: „Föður margra þjóða hef ég sett þig.“ Og það er hann frammi fyrir Guði sem hann trúði á, honum sem gerir dauða lifandi og kallar fram það sem er ekki til, og það verður til. 18 Abraham trúði með von, gagnstætt allri von, að hann yrði faðir margra þjóða, samkvæmt því sem Guð sagði við hann: „Svo margir skulu niðjar þínir verða.“ 19 Og ekki veiklaðist hann í trúnni þótt hann vissi sig kominn að fótum fram – hann var nær tíræður – og Sara ófær um að verða móðir sakir elli. 20 Um fyrirheit Guðs efaðist hann ekki í vantrú heldur styrktist í trúnni og gaf Guði dýrðina, 21 fullviss þess að Guð megnar að koma því fram sem hann hefur heitið. 22 Og það var metið honum til réttlætis. 23 En að það var þannig metið var ekki ritað vegna hans eins 24 heldur og okkar vegna. Trúin verður tilreiknuð okkur sem trúum á þann Guð sem vakti Jesú, Drottin vorn, upp frá dauðum, 25 hann sem var framseldur vegna misgjörða okkar og upp vakinn okkur til réttlætingar.