Eyðing Edómíta

1Vitrun Óbadía.
Tíðindi hafa borist frá Drottni
og boðberi er sendur til þjóðanna:
„Komum nú. Herjum á Edómíta.“
Svo segir Drottinn Guð um Edóm:
2Þig geri ég smæstan meðal þjóða,
þú verður fyrirlitinn mjög.
3Hroki hjarta þíns hefur dregið þig á tálar,
þú sem býrð í klettaskorum,
átt dvalarstað á hæðum uppi
og segir í hjarta þínu:
„Hver getur steypt mér til jarðar?“
4Þótt þú svífir eins hátt og örninn
og gerir þér hreiður meðal stjarnanna
mun ég steypa þér niður, segir Drottinn.
5Komi þjófar að þér,
ræningjar að næturþeli,
þá stela þeir ekki umfram þörf sína.
Komi vínyrkjumenn til þín
munu þeir eftirláta þér eftirtínsluna.
Hve algjör er eyðing þín orðin.
6Hve þaulrannsakaður verður Esaú
og fólgin auðæfi hans leituð uppi.
7Allir bandamenn þínir hrekja þig
allt að landamærunum,
lagsmenn þínir villa um fyrir þér
og bera þig ofurliði
og mötunautar þínir
hafa lagt snörur fyrir þig.
8Á þeim degi, segir Drottinn,
eyði ég hinum vitru í Edóm
og viskunni af fjalli Esaú.
Og hyggindi hans mun þrjóta.
9Kappar þínir, Teman, skulu skelfast.
Á fjalli Esaú mun enginn lifa manndrápin af.
10Sakir ofbeldisverka þinna
gegn Jakob, bróður þínum,
mun smánin hvolfast yfir þig
og þú tortímast að eilífu.
11Þann dag sem þú lést afskiptalaust
að aðkomumenn flyttu burt eigur hans,
þegar útlendingar héldu inn um hlið hans
og vörpuðu hlutkesti um Jerúsalem,
varst þú sem einn af þeim.
12Horfðu ekki meinfýsinn
á örlög bróður þíns
á degi ógæfu hans.
Hlakkaðu ekki
yfir þjóð Júda
á degi tortímingar hennar.
Sparaðu þér stóryrði
á degi angistar hennar.
13Ryðstu ekki inn um hlið þjóðar minnar
á degi glötunar hennar.
Hlakkaðu ekki með hinum yfir óförum hennar
á degi glötunar hennar,
seilstu ekki eftir eigum hennar
á degi glötunar hennar.
14Nem eigi staðar við vegamótin
til að drepa flóttamenn hennar
og framseldu ekki þá er undan komast
á degi neyðarinnar.