8Vegna þessa harma ég og kveina,
geng berfættur og klæðlaus,
ýlfra eins og sjakalinn,
væli eins og uglan.
9Því að sár Samaríu er ólæknandi,
það nær allt til Júda,
allt að hliðum þjóðar minnar,
allt til Jerúsalem.
10Segið ekki frá því í Gat.
Grátið ekki.
Veltið yður í rykinu
í Betleafra.
11Hverfið burt naktir og smáðir,
þér íbúar í Safír.
Ekki komast íbúar Saanan undan.
Í Bet Haesel hljóma harmakvein,
í henni eigið þér enga stoð framar.
12Íbúarnir í Marot
væntu sér heilla,
en hörmungar hefur Drottinn sent
allt að hliðum Jerúsalemborgar.
13Spennið hesta fyrir vagnana,
þér, íbúar í Lakís. [
Þar var drýgð höfuðsynd dótturinnar Síonar,
hjá yður birtust syndir Ísraels.
14Fyrir þá sök verður skilnaður
milli yðar og Móreset-Gat.
Húsin í Aksív munu bregðast konungum Ísraels
líkt og þorrin vatnslind.
15Enn sendi ég sigurvegara gegn yður
sem í Maresa búið.
Og enn mun tign Ísraels
hörfa til Adúllam.
16Skerðu hár þitt og rakaðu höfuðið
vegna barnanna sem áður voru yndi þitt.
Gerðu þig nauðasköllótta sem hrægamm
því að börnin hafa verið hrakin frá þér í útlegð.
