1 Asafsmaskíl.
Guð, hví hefur þú hafnað oss að fullu,
hví rýkur reiði þín gegn gæsluhjörð þinni?
2Minnstu safnaðar þíns
sem þú forðum leystir út þér til eignar,
minnstu Síonarfjalls þar sem þú settist að.
3Bein skrefum þínum að rústunum endalausu,
óvinurinn eyddi öllu í helgidóminum,
4fjandmenn þínir höfðu uppi háreysti á samkomustað þínum
og reistu þar hermerki sín.
5Þeir hjuggu eins og sá
sem sveiflar öxi í þéttum skógi,
6brutu útskurðinn með öxum og hömrum
7og lögðu eld í helgidóm þinn,
vanhelguðu bústað nafns þíns og jöfnuðu við jörðu.
8Þeir hugsuðu með sér: „Vér munum undiroka þá alla.“
Þeir brenndu öll guðshús í landinu.
9Vér sjáum ekki táknin sem oss voru ætluð,
þar er enginn spámaður framar,
enginn meðal vor veit hve lengi þetta varir.
10Hversu lengi, Guð, fær andstæðingurinn að hæða þig?
Á óvinurinn að smána nafn þitt um aldur og ævi?
11Hví dregur þú að þér hönd þína,
hví geymir þú hægri hönd þína í barmi þér?