13Til einskis hef ég haldið hjarta mínu hreinu
og þvegið hendur mínar í sakleysi.
14Ég þjáist allan daginn
og á hverjum morgni bíður mín hirting.
15Hefði ég hugsað: „Ég vil tala eins og þeir,“
hefði ég brugðist börnum þínum.
16En ég velti þessu fyrir mér til að skilja það
og það reyndist mér hugarkvöl
17uns ég kom inn í helgidóma Guðs
og skildi afdrif þeirra.
18Já, þú setur þá á hála jörð
og fellir þá til jarðar.
19Hve skjótt verða þeir að engu,
hverfa, hljóta skelfilegan dauðdaga
20líkt og draumur hverfur fyrir vöku,
mynd sem er gleymd við fótaferð.
21Þegar beiskja var í hjarta mínu
og kvölin nísti hug minn
22 var ég fáráður og vissi ekkert,
eins og skynlaus skepna frammi fyrir þér.
23 En ég er ætíð hjá þér,
þú heldur í hægri hönd mína,
24 þú leiðir mig eftir ályktun þinni
og síðan munt þú taka við mér í dýrð.
25 Hvern á ég annars að á himnum?
Og hafi ég þig hirði ég eigi um neitt á jörðu.
26 Þótt hold mitt og hjarta tærist
er Guð bjarg hjarta míns og hlutskipti mitt um eilífð.
27 Því sjá, þeir farast sem fjarlægjast þig,
þú afmáir alla sem eru þér ótrúir.
28 En mín gæði eru það að vera nálægt Guði,
ég gerði Drottin að athvarfi mínu
og segi frá öllum verkum þínum.
