Varað við hræsni
1 Fólk hafði nú flykkst að í tugum þúsunda svo að nærri tróð hver annan undir.
Jesús tók þá að tala, fyrst til lærisveina sinna: „Varist súrdeig farísea sem er hræsnin. 2 Ekkert er hulið sem eigi verður opinbert né leynt er eigi verður kunnugt. 3 Því mun allt það sem þér hafið talað í myrkri heyrast í birtu, og það sem þér hafið hvíslað í herbergjum mun kunngjört á þökum uppi.
Hvern ber að hræðast?
4 Það segi ég yður, vinir mínir: Hræðist ekki þá sem líkamann deyða og fá að því búnu ekki meira að gert. 5 Ég skal sýna yður hvern þér eigið að hræðast. Hræðist þann er hefur vald að deyða og að því búnu varpa í helvíti. Já, ég segi yður, hræðist hann.
6 Eru ekki fimm spörvar seldir fyrir tvo smápeninga? Og þó gleymir Guð engum þeirra. 7 Hárin á höfði yðar eru jafnvel öll talin. Óttist ekki, þér eruð meira verðir en margir spörvar.
Að kannast við Krist fyrir mönnum
8 En ég segi yður: Hvern þann sem kannast við mig fyrir mönnum mun og Mannssonurinn kannast við fyrir englum Guðs. 9 En þeim sem afneitar mér fyrir mönnum mun Mannssonurinn afneita fyrir englum Guðs.
10 Hverjum sem mælir gegn Mannssyninum verður það fyrirgefið en þeim sem lastmælir gegn heilögum anda verður ekki fyrirgefið.
11 Og þegar þeir leiða yður fyrir samkundur, höfðingja og yfirvöld, hafið þá ekki áhyggjur af því hvernig eða með hverju þér eigið að verja yður eða hvað þér eigið að segja. 12 Því að heilagur andi mun kenna yður á þeirri stundu hvað segja ber.“