Augu þín sáu mig

Björgvin Már Reynisson  er eitt þeirra leikskólabarna sem myndskreyttu hátíðarvers sem valin voru í tilefni af afmælisári félagsins. Björgvin Már  er í leikskóla KFUM og K, Vinagarði og hann myndskreytti 139. Davíðssálm.

Davíðssálmarnir eru safn sálma en heitið á þeim á uppruna sinn í grísku þýðingunni á Gamla testamentinu sem ber heitið Septuaginta. En Septuaginta varð til á 3. öld fyrir Krist í dreifingu Gyðinga í Alexandríu. Orðin psalmoi og psalterion eru bæði grísk orð sem notuð voru í þýðingunni. Hebreska orðið fyrir sálm er mismor en trúarsamfélag gyðinga nefndi sálmana tehillim eða hymna. Sálmarnir sem valdir voru í GT eru 150 talsins og er þeim skipt í 5 bækur trúlegast í samræmi við Mósebækurnar 5.
Í Biblíunni er fjallað um spurningar og vangaveltur sem eru tilvistarlegs eðlis. Þar er að finna umfjöllun um það sem snertir líf manneskjunnar, það sem snertir tilvist okkar, dagana okkar, góðu og slæmu og allt þar á milli. Davíðssálmarnir eru ein af þeim bókum sem taka á þessu viðfangsefni á mjög sterkan og áhrifaríkan hátt. Þegar við rýnum í Sálmana sjáum við að þeir eru mikil bænabók sem endurspeglar allt litróf mannlegra tilfinninga sem við þekkjum svo vel af eigin raun. Í Sálmi 139 er að finna þakklæti fyrir umhyggju og nærveru Guðs. Guð þekkir okkur og skynjar hugrenningar okkar. Um leið erum við minnt á að við erum undursamleg sköpun Guðs, sköpuð til góðra verka.
Sálmarnir voru notaðir af gyðingum í guðsdýrkun þeirra í musterinu og voru tileinkaðir hinum mismunandi tækifærum og hátíðum. Í   fornkirkjunni voru þeir notaðir strax frá upphafi við almennar guðsþjónustur, en einnig í trúariðkun einstaklinga sem notað hafa sálmana sem bænabók, bók huggunar og bók sem veitir leiðsögn bæði á tímum gleði og sorgar. Sálmarnir eru safn ljóða/söngva sem hefur orðið til á löngum tíma og ekki er hægt að rekja tilurð þeirra til eins höfundar. Þeir eru þó kenndir við Davíð konung sem var mikið sálmaskáld. Sálmarnir skiptast í hymna, harmljóð og þakkargjörðarsálma.

Sálmur 139

Drottinn, þúrannsakar og þekkir mig,
hvort sem ég sit eða stend, þá veist þú það,
²þú skynjar hugrenningar mínarálengdar.
³Hvort sem ég geng eða ligg, þáathugar þú það
og alla vegu mína gjörþekkir þú.
⁴Eigi er það orð á tungu minni
að þú, Drottinn, þekkir það eigi til fulls.
⁵Þú umlykur mig á bak og brjóst
og hönd þína hefur þú lagt á mig.
⁶Sú þekking er undursamlegri en svoað ég fái skilið,
of háleit, ég er henni eigi vaxinn.
⁷Hvert get ég farið frá anda þínum,
hvert flúið frá augliti þínu?
⁸Þótt ég stigi upp í himininn, þáertu þar,
þótt ég gerði undirheima að hvílu minni, þá ertu einnig þar.
⁹Þótt ég lyfti mér á vængjummorgunroðans
og settist við hið ysta haf,
¹⁰einnig þar mundi hönd þín leiða mig
og hægri hönd þín halda mér.
¹¹Og þótt ég segði: „Myrkrið hylji mig
og ljósið í kringum mig verði nótt,“
¹²þá mundi myrkrið eigi verða þér ofmyrkt
og nóttin lýsa eins og dagur,
myrkur og ljós eru jöfn fyrir þér.
¹³Þú hefur myndað nýru mín,
ofið mig í móðurlífi.
¹⁴Ég lofa þig fyrir það að ég erundursamlega skapaður,
undursamleg eru verk þín,
það veit ég næsta vel.
¹⁵Bein mín voru þér eigi hulin
þegar ég var gerður í leyndum,
myndaður í djúpum jarðar.
¹⁶Augu þín sáu mig er ég enn varómyndað efni,
ævidagar mínir voru ákveðnir
og allir skráðir í bók þína
áður en nokkur þeirra var til orðinn.
¹⁷Guð, hversu torskildar eru mérhugsanir þínar,
hversu stórfenglegur er fjöldi þeirra.
¹⁸Ef ég vildi telja þær væru þærfleiri en sandkornin,
lyki ég við að telja þær vaknaði ég og ég væri enn hjá þér.
¹⁹Ó, að þú, Guð, vildir fellaníðingana.
Víkið frá mér, morðingjar.
²⁰Þeir tala um þig með illt í huga
og leggja nafn þitt við hégóma.
²¹Ætti ég ekki að hata hatursmennþína, Drottinn,
og hafa andstyggð á þeim sem rísa gegn þér?
²²Ég hata þá fullu hatri,
þeir eru orðnir óvinir mínir.
²³Prófa mig, Guð, og þekktu hjartamitt,
rannsaka mig og þekktu hugsanir mínar
²⁴og sjá þú hvort ég geng áglötunarvegi

og leið mig hinn eilífa veg.