Lengi var talið að Hebreabréfið væri ritað af Páli og ætlað Gyðingum en nú eru menn á einu máli um að bréfið sé ekki eftir Pál og ætlað söfnuðum sem lifðu við ofsóknir. Höfundur bréfsins er aftur á móti ókunnur. Í Hebreabréfinu er ítrekað að Guð hafi talað endanlega til manna í Jesú Kristi sem er sonur Guðs, öllu æðri (1. kafli), og lesendur eru varaðir við því að falla frá trúmennsku við hann (6. kafli). Meginhluti bréfsins fer í að túlka dauða Krists sem fórnardauða fyrir aðra (4.14–10.39). Með dauða sínum og upprisu batt Kristur enda á alla fórnarþjónustu jarðneskra presta. Sem hinn sanni æðsti prestur gegnir hann eilífri prestsþjónustu í hinum himneska helgidómi þar sem hann lifir og biður fyrir hinum trúuðu (7.25).