1Vínið er illkvittið, sterkur drykkur glaumsamur,
fávís verður sá sem lætur leiðast afvega.
2Reiði konungs er eins og ljónsöskur,
sá sem egnir hann gegn sér hættir lífi sínu.
3Það er manni sómi að forðast deilur
en afglapinn kveikir þrætur.
4Letinginn plægir ekki á réttum tíma,
því leitar hann um uppskerutímann og grípur í tómt.
5Ráð mannshjartans eru sem djúp vötn
og hygginn maður eys af þeim.
6Margir láta vingjarnlega
en tryggan vin, hver finnur hann?
7Réttlátur maður ástundar ráðvendni,
sæl verða börn hans eftir hann.
8Þegar konungur situr á dómstóli
vinsar hann allt illt úr með augnaráðinu einu.
9Hver getur sagt: „Ég hef haldið hjarta mínu hreinu,
ég er hreinn af synd?“
10Tvenns konar vog og tvenns konar mál,
hvort tveggja er Drottni andstyggð.
11Jafnvel má þekkja af verkum barnsins
hvort athafnir þess eru hreinar og einlægar.
12Eyrað sem heyrir og augað sem sér,
hvort tveggja hefur Drottinn skapað.
13Elskaðu ekki svefninn svo að þú verðir ekki snauður,
opnaðu augun, þá muntu mettast af brauði.
14„Afleitt, afleitt,“ segir kaupandinn
en þegar hann gengur burt hælist hann um.
15Gnægð er af gulli og perlum
en dýrmætastar eru þó vitrar varir.