1 Asafssálmur.[
Guð, Drottinn Guð, talar,
kallar á jörðina frá sólarupprás til sólarlags.
2Frá Síon, ímynd fegurðarinnar,
birtist Guð í geisladýrð.
3Guð vor kemur og þegir ekki,
fyrir honum fer eyðandi eldur
og um hann geisar stormur.
4Hann kallar á himininn uppi
og á jörðina til að dæma lýð sinn:
5„Stefnið þeim saman sem eru mér trúir,
sem gera við mig sáttmála með fórn.“
6Himinninn boði réttlæti hans
því að Guð er sá sem dæmir. (Sela)
7„Heyr, þjóð mín, því að ég ætla að tala,
Ísrael, ég ætla að vitna gegn þér.
Ég er Guð, Guð þinn.
8Ég álasa þér ekki fyrir sláturfórnir þínar
og brennifórnir þínar eru stöðugt frammi fyrir mér.
9Ég þarf ekki að taka naut úr fjósi þínu
eða geithafra úr stíu þinni
10því að öll skógardýrin eru mín
og skepnurnar á fjöllunum þúsund.
11Ég þekki alla fugla á fjöllunum
og það sem á mörkinni hrærist er mitt.
12Væri ég svangur segði ég þér ekki frá því
því að jörðin er mín og allt sem á henni er.
13Et ég nautakjöt
eða drekk ég hafrablóð?
14Færðu Guði þakkarfórn
og efndu heit þín við Hinn hæsta.
15Ákalla mig á degi neyðarinnar
og ég mun frelsa þig
og þú skalt vegsama mig.“
