Mannanna verk eru mörg og sum hver afar tilkomumikil. Hvernig er hægt annað en að fyllast lotningu og aðdáun þegar menn virða t.d. fyrir sér háhýsin á Manhattan, pýramídana í Egyptalandi, eða þotu taka á loft, og er það ekki stórkostlegt að geta ekið undir Hvalfjörðinn, og innan nokkurra ára til Vestmannaeyja? Við erum umkringd mannvirkjum og tækni sem eru afrakstur þrautseigju og hugarfars sem segir að við eigum aldrei að gefast upp heldur prófa okkur áfram og ekki sætta okkur við neitt annað en fullkomnun. Já, það er alveg óhætt að segja að það sé töggur í fólkinu sem byggir þessa jörð.

En hvert skyldi vera manna mesta einstaka verk? Kínamúrinn, pýramídana, fyrstu geimskutluna og margt fleira mætti sjálfsagt nefna sem hugsanleg svör; enda gríðarlegur fjöldi vinnustunda á bak við hvert þessara. Kannski þurfum við þó ekki að ferðast langa leið til að berja afrekið mikla augum. Líklegt er að það sé til heima hjá þér, uppi í hillu. Biblían. Bók bókanna. Þótt auðvitað verði aldrei allir sammála um svar við spurningunni þá finnst mér alls ekki fráleitt að tala um Biblíuna sem mannanna mesta verk. Hugsaðu þér hve mikil vinna liggur að baki þessari bók sem til er á flestum heimilum. Öld eftir öld, ritun, varðveisla, skýringarvinna, þýðingar, prentun, útgáfa og dreifing. Í helli, í tjaldi, undir berum himni, í klaustri, í fjósi við kertaljós eða við blámann af tölvuskjáum samtímans. Þeir skipta þúsundum og aftur þúsundum sem hafa helgað starfsævi sína alla Biblíunni. Hún hefur verið þýdd að hluta eða í heild á tæp 3.000 tungumál og fjöldi seldra og gefinna eintaka er mörgum sinnum meiri en það sem næst kemur.

Einstök varðveisla

Þegar Ísraelsmenn afrituðu texta Gamla testamentisins á skinn eða pappírsarkir þá var reglan sú að ef ein lítil villa, t.d. stafsetningarvilla, fannst þá var öllu kastað í eld. Fullkomið skyldi það vera! Oft heyrast þær raddir að textum Biblíunnar hafi valdamenn í gegnum tíðina breytt að eigin geðþótta. Þetta er einfaldlega ekki rétt. Rannsóknir ritskýrenda, fornleifafræðinga og fleiri eru flestar á einu máli um einstaka varðveislu upprunalegu textana. Það skeikar í raun engu á því sem við lesum í dag og því sem ritað var fyrir t.d. 2.800 árum. Skálholtsútgáfan gaf nýverið út bókina „Stóra púsluspilið“ eftir Hans Johan Sagrusten. Hún fjallar um leitina að elstu handritum Biblíunnar og veitir skýra sýn á varðveislu textanna og hvað handritafundir hafa leitt í ljós.

Biblían er miklu meira en mannanna verk. Ritningar hennar eru innblásnar af heilögum anda. Hún hefur að geyma orð Guðs til okkar allra. Sá sem lýkur Biblíunni upp í auðmýkt og leyfir henni að tala inn í líf sitt mun sjá að orð hennar er lifandi. Biblían getur veitt syrgjandi huggun, hikandi hvatningu og ráðvilltum leiðsögn. Sú speki sem er að finna í Orðskviðunum á jafn mikið erindi við fólk í dag og fyrir þrjú þúsund árum. Sjálfur byrjaði ég að lesa í Biblíunni fyrir 18 árum, þá með það fyrir augum að finna í henni ósamræmi, villur og neikvæðan boðskap. En það sem gerðist var að orð hennar rifu mig upp á hnakkadrambinu og sýndu mér öll mín brot og bresti. Mér leið illa. En ég hélt áfram að lesa og var þá leiddur að vötnum þar sem ég fékk næði og mér sagt að óttast ekki. Áfram las ég og allt í einu sá ég Jesú. Ég spurði hann: „Er það satt sem stendur hér um þig? Ertu raunverulegur?“ Jesús svaraði: „Ég er vegurinn, sannleikurinn og lífið. Enginn kemur til föðurins nema fyrir mig.“

Kristján Þór Sverrisson, kristniboði