Postulasagan er framhald Lúkasarguðspjalls og segir frá því hvernig fagnaðarerindið um hinn upprisna Drottin breiddist út frá Jerúsalem um Júdeu, til Samaríu og allt til endimarka jarðarinnar (1.8). Hún hefst með frásögn af uppstigningu Jesú (1.6−1.11) og sendingu heilags anda á hvítasunnunni (2.1−2.13) og tengist þannig niðurlagi Lúkasarguðspjalls. Höfundurinn, Lúkas, var einn af samferðamönnum Páls og segir mest af ferðum hans en minna af ferðum annarra, svo sem Péturs. Hann segir frá lífi hins fyrsta kristna safnaðar og hvernig nýir söfnuðir voru stofnaðir í Landinu helga og síðan utan þess, í Antíokkíu, borgum Litlu-Asíu, Grikklandi og í sjálfri höfuðborg rómverska heimsveldisins. Höfundur hefur ekki haft heimildir um stofnun safnaða á öðrum stöðum, t.d. í Alexandríu, en gerir grein fyrir því hvernig Pétur sannfærðist að lokum um það að fagnaðarerindið skyldi boðað mönnum af öllum þjóðum og þeir skyldu undanþegnir boðum gyðingdóms um umskurn og hreina fæðu (10. kafli og 15. kafli). Heimildir Lúkasar virðast hafa verið traustar og því hefur Postulasagan ótvírætt sögulegt gildi. Bókin er sennilega samin um 64 e.Kr. Postulasagan varðveitir heimildir um hina frumkristnu prédikun, þ.e. Péturs, Stefáns píslarvotts og Páls, og veitir þannig mikilsverða vitneskju um grundvöll kristinnar trúar og hver hin postullega boðun er. Bókin er öðru fremur vitnisburður um það hver sá kraftur var er gerði líf og útbreiðslu kristinnar trúar mögulega: kraftur heilags anda Guðs. Sami kraftur mótaði líf og starf Jesú á jarðvistardögum hans.
Skipting ritsins
1.1−1.5 Formálsorð höfundar
1.6−8.3 Upphaf kristinnar kirkju í Jerúsalem, deilur við Gyðinga
8.4−12.25 Fagnaðarerindið breiðist út frá Júdeu, heiðingjar taka kristna trú
13.1−20.38 Kristniboðsferðir Páls um Litlu-Asíu og til Evrópu
21.1−28.31 Handtaka Páls, fangelsun, flutningur til Rómar