Kanversk kona
21 Þaðan hélt Jesús til byggða Týrusar og Sídonar. 22 Þá kom kona nokkur kanversk úr þeim héruðum og kallaði: „Miskunna þú mér, Drottinn, sonur Davíðs! Dóttir mín er mjög kvalin af illum anda.“
23 En Jesús svaraði henni engu orði. Lærisveinar hans komu þá og báðu hann: „Láttu hana fara, hún eltir okkur með hrópum.“
24 Jesús mælti: „Ég er ekki sendur nema til týndra sauða af Ísraelsætt.“
25 Konan kom, laut honum og sagði: „Drottinn, hjálpa þú mér!“
26 Hann svaraði: „Ekki sæmir að taka brauð barnanna og kasta því fyrir hundana.“
27 Hún sagði: „Satt er það, Drottinn, þó eta hundarnir mola þá sem falla af borðum húsbænda þeirra.“
28 Þá mælti Jesús við hana: „Kona, mikil er trú þín. Verði þér sem þú vilt.“ Og dóttir hennar varð heil frá þeirri stundu.
Hópum saman
29 Þaðan fór Jesús og kom að Galíleuvatni. Og hann gekk upp á fjall og settist þar. 30 Menn komu til hans hópum saman og höfðu með sér halta menn og blinda, fatlaða, mállausa og marga aðra og lögðu þá fyrir fætur hans og hann læknaði þá. 31 Fólkið undraðist þegar það sá mállausa mæla, fatlaða heila, halta ganga og blinda sjá. Og þeir lofuðu Guð Ísraels.
Jesús mettar með sjö brauðum
32 Jesús kallaði til sín lærisveina sína og sagði: „Ég kenni í brjósti um mannfjöldann. Menn hafa nú hjá mér verið þrjá daga og hafa ekkert til matar. Ég vil ekki láta þá fara fastandi frá mér, þeir gætu örmagnast á leiðinni.“
33 Lærisveinarnir sögðu: „Hvar fáum við nóg brauð til að metta allt þetta fólk hér í óbyggðum?“
34 Jesús spyr: „Hve mörg brauð hafið þið?“
Þeir svara: „Sjö og fáeina smáfiska.“
35 Þá bauð hann fólkinu að setjast á jörðina, 36 tók brauðin sjö og fiskana, gerði þakkir og braut þau og gaf lærisveinunum en lærisveinarnir fólkinu. 37 Allir neyttu og urðu mettir. Síðan tóku þeir saman leifarnar, sjö körfur fullar. 38 En þeir sem neytt höfðu voru fjórar þúsundir karlmanna, auk kvenna og barna.
39 Síðan lét Jesús fólkið fara, sté í bátinn og kom í Magadanbyggðir.