25 Mefíbóset, sonarsonur Sáls, kom einnig niður eftir til móts við konung. Frá þeim degi, er konungur fór og þangað til hann kom aftur heill á húfi, hafði Mefíbóset hvorki þrifið fætur sína né skegg, né heldur þvegið föt sín. 26 Þegar hann kom frá Jerúsalem á móti konungi spurði konungur hann: „Hvers vegna komstu ekki með mér, Mefíbóset?“ 27Hann svaraði: „Herra minn og konungur, þjónn minn sveik mig. Ég, þræll þinn, sagði við hann: Leggið á ösnu mína. Ég ætla að ríða héðan með konungi því að ég er lamaður. 28 Þjónn minn hefur rægt mig, þræl þinn, við þig, herra minn og konungur. Þú, herra minn og konungur, ert eins og engill Guðs. Gerðu því það sem þér sýnist. 29 Þó að öll fjölskylda föður míns hafi ekki átt annað skilið af þinni hendi en dauða, herra minn og konungur, bauðstu mér, þræli þínum, samt sæti meðal þeirra sem setjast til borðs með þér. Hvaða rétt hef ég til að krefjast einhvers frekar af þér, konungur?“
30 Konungur svaraði: „Hvers vegna ertu að orðlengja þetta? Ég er búinn að taka ákvörðun. Þið Síba skuluð skipta landareigninni.“ 31 Þá sagði Mefíbóset við konunginn: „Hann má fá allt landið úr því að þú, herra minn og konungur, ert kominn aftur heim heill á húfi.“
32 Barsillaí frá Gíleað hafði komið niður eftir frá Rógelím til þess að fylgja konungi yfir Jórdan og kveðja hann. 33Barsillaí var orðinn háaldraður, áttatíu ára, og hafði séð konungi fyrir vistum meðan hann var í Mahanaím enda var hann stórauðugur maður.
34 Konungur sagði nú við Barsillaí: „Komdu með mér. Ég skal sjá fyrir þér heima hjá mér í Jerúsalem.“
35 Barsillaí svaraði konungi: „Ætli ég eigi svo mörg ár eftir ólifuð, konungur, að það taki því fyrir mig að fara upp til Jerúsalem með þér? 36 Nú stend ég á áttræðu. Get ég þá enn greint á milli góðs og ills? Getur þræll þinn enn fundið bragð að því sem hann etur og drekkur? Get ég enn heyrt raddir söngvara og söngkvenna? Hvers vegna ætti ég, þræll þinn, að íþyngja herra mínum og konungi? 37 Ég, þræll þinn, ætla ekki að fylgja þér, konungur, lengra en yfir Jórdan. Hvers vegna ætlar þú að launa mér það svo ríkulega? 38 Leyfðu mér að fara aftur heim svo að ég geti dáið í heimaborg minni nærri gröf föður míns og móður. En hér er Kímham, þræll þinn. Hann getur farið með þér, herra minn og konungur. Fyrir hann geturðu gert það sem þér sýnist.“
39 Konungur svaraði: „Kímham kemur með mér og ég mun gera það fyrir hann sem þú vilt. Ég skal gera hvað sem þú biður mig um.“
40 Því næst fór allur herinn yfir Jórdan. Þegar konungurinn var kominn yfir Jórdan kyssti hann Barsillaí í kveðjuskyni og Barsillaí fór til síns heima. 41 Konungurinn hélt áfram til Gilgal og Kímham með honum.
Allur her Júda og hálfur her Ísraels hafði fylgt konungi yfir. 42 Komu þá allir Ísraelsmenn til konungs og sögðu við hann: „Hvers vegna hafa bræður okkar, Júdamenn, fengið að ræna þér frá okkur og fara með þig og fjölskyldu þína ásamt lífverðinum yfir Jórdan?“
43 Júdamenn svöruðu Ísraelsmönnum og sögðu: „Það var vegna þess að konungurinn er nákominn okkur. Hvers vegna reiðist þið þessu? Höfum við neytt einhvers á kostnað konungs eða höfum við numið hann á brott eins og ránsfeng?“
44 Ísraelsmenn svöruðu Júdamönnum: „Við eigum tíu sinnum meira í konungi. Auk þess erum við frumburðirnir en þið ekki. Hvers vegna hafið þið lítillækkað okkur? Urðum við ekki fyrri til að tala um að flytja konung aftur heim?“ Svar Júdamanna var enn harðorðara en ummæli Ísraelsmanna.